DeletedUser940
Guest
alleen zijn vreet aan me
als vitriool aan een gezicht
alleen zijn
is een arme schooier zijn
je komt niet meer naar buiten
voor sommigen brengt de nacht nog raad
of artificiele paradijzen
het leven tekent
er is geen troost
alleen zijn heeft geen zin
maar is
zo zichtbaar als een berg
gebukt onder de mist
als vitriool aan een gezicht
alleen zijn
is een arme schooier zijn
je komt niet meer naar buiten
voor sommigen brengt de nacht nog raad
of artificiele paradijzen
het leven tekent
er is geen troost
alleen zijn heeft geen zin
maar is
zo zichtbaar als een berg
gebukt onder de mist